روزهای پشت سر

بالاخره بعد از مدتها وپس از پشت سر گذاشتن روزهای سخت تونستم فرصتی برای نوشتن پیدا کنم . البته مدتها پیش یه پست مفصل نوشتم ولی موقع آپ کردن تایم اوت و ....

گفتم روزهای سخت چون کمر درد لعنتی این بار بصورت جدی اومده بود تا نگذاره حتی بتونم بنشینم و موفق هم شد که تقریبا 20 روز منو اسیر رختخواب کنه .خودم هم باورم نمیشه که تونستم این مدت را بخوابم چون به هیچ وجه آدم استراحت و خوابیدن نیستم ولی ترس از سپردن ستون فقرات عزیزم به دست جراح مجبورم کرد کمی با ریتم زندگی حرکت نکنم . هر چند سخت بود و درد لحظه ای تنهام نگذاشت ولی به لطف خدا لان می تونم دوباره روی دو تا پام راه برم .

برخورد کیامهر با این قضیه نشون داد که اصلا حاضر نیست شرایط زندگیمون به این شکل باشه .روزهای اول بساط داشتیم . مامان مامان مامان بیدار شووووووو   دست بده بریم اتاق  بغل کن بریم بیرون    وبا هیچکس دیگه ای هم از خونه بیرون نمیرفت و وابستگیش به شیر 100 برابر شده بود . کم کم بعد از یک هفته  به افقی بودن مامانش عادت کرد ووقتی راه میرفتم می گفت مامان برو بخواب... زود برو  یا وقتی به دلایلی بهش تذکر می دادم که نکن یا نریز با دست به زمین اشاره می کرد و می گفت بخواب بخواب...( حسابی از اقتدار افتادم )