این پست اتفاقا یک مخاطب خاص دارد

چند سوال اساسی و چند علامت سوال  خیلی بزرگ در ذهنم دارم:

چرا نمی شود هر از چند گاهی شده برای یک روز هم کلا محو شویم و نباشیم و دکمه شات دان مغزمان را بزنیم تا هاردمان نسوزد؟؟؟؟

       چرا اگر خانمی کردیم و خاموشی گزیدیم  اغلب قریب به اتفاق فکر می کنند ببو گلابی هستیم و  می توانند تا حد ممکن  له مان کنند ؟؟؟؟؟

       چرا  اگر تواناییمان در اداره امورات زندگی  و بچه و  اداره و  ... زیاد بود انقدر که خیال همه ازما راحت باشد  که می توانیم از پس همه چیز برآییم ، میشود یک قانون؟؟؟؟

چرا اگر کارهایمان و وظایفان را  خوب و بی نقص انجام می دهیم باید همیشه خوب باشیم ؟؟؟؟؟

چرا خداوند  کاسه صبر مان را نشکن  نساخت و عمیق ؟ ؟؟؟؟؟؟

.......................................................

فقط شاید اعتقادم به این کلامش باشد که بتوانم خیلی چیزها را تاب بیاورم و همچنان دم نزنم!

حسبنا الله و نعم الوکیل

.........................................................

پ ن: خط سوم یک مخاطب خیلی خاص دارد .مخاطب خاص حتی فکرش را هم نکند  که خشم مرا ببیند! این آرزو بر دلش خواهد ماند تا ابد !

..........................................................

پ ن 2 :پسرم عصبانیتم را ببخش ! مادرت هم گاهی  نیاز دارد  حرف دلش را بزند.