بهاری پسرم ، کیامهر

19 مرداد سال 85 هنگامی که طی مراسم خاصی عروسی که من باشم و  دامادی که او را راهی خانه  خود خود خودشان  میکردند  عروسی که نیم نگاهی به اینه داشت که روشنی زندگیش بشود ، نیم نگاهی به روزهای مجردی که از روی پشت بام خانه همسایه دست خداحافظی برای همیشه تکان می دادند ، نیم نگاهی به قربانی روی زمین که هر چه التماس بزرگترها را کرده بود که خونش را نریزند  افاقه نکرده بود به حال و روز عقاید  پوسیده شان ،یک دعای قشنگ شد همراه همیشگی زندگیش   یک  سر و یک بالین بمانید    ا لهی         همسر و همراه بمانید الهی          ...

زیارت امام رضا بالاخره میسر شد تا بحال نگفته بودم که پسر جانمان چقدر هوای مشهد در سر دارد و هر گنبد و مناره ای را مشهد می داند. حتی در بازگشت از کیش از ما خواست خانه نرفته و با اتوبوسش به مشهد برویم . از 2 سالگی یا شاید کمی قبل ترش هوایی شده بود و عجیب برایمان اجابت خواسته اش میسر نمی شد که احتمالا طلبیده نمی شدیم . حتی بابا که دی ماه گذشته برای  سفر کاری مشهد نصیبش شد هم نشد که ما را همراه ببرد .یک نکته جالب از آن سفر این که وقتی در آخرین ساعات اقامتش در مشهد طی مکالمه تلفنی از کیامهر سوال کرد که چه سوغاتی دوست دارد برایش بیاورد ایشان درخواست یک گنبد زرد بزرگ نمودند و در نهایت پس از توضیحات  ما مبنی بر امکان پذیر نبودن تهیه...

شب 21 رمضان آش کشک نذری کیامهر پخته می شود پارسال فقط شور و شوقش را داشت و تا مدتها باید قصه اش را می گفتیم امسال علاوه بر شور و شوقش حس همکاری هم از خرید و تهیه مواد گرفته تا هم زدن و مواد داخل دیگ ریختن و پخش کردن نذری البته با وسیله نقلیه بسیار مجهزشان روزی به یاد ماندنی برای همه حضار ساخت . ...

حال این روزهای دنیا هم خوب است هم بد ، هم رنگی است هم خاکستری ، هم خندان هم غمگین . عجیب هم حالهای خوش خیلی خوشند هم حالهای بد خیلی بد هم شبهای بهتر از هزار ماه داریم هم دقایق سنگین تر از یک عمر ماه عسل که میبینم فکر می کنم چقدر درجه آدمیت آدمها با هم فرق دارد ، خچالت زده می شوم که گاهی آرزوها و خواسته هایم  این قدر ناچیزند ، که اینقدر زبان ناشکری ام  زود زود می چرخد !  امید هم نه آنی است که می شناسیم ، توکل هم ، صبوری و استقامت هم ، وفا داری و عشق هم ! خبر های این روزها را که می بینم و میخوانم هم  فکرم دائم پی این می رود که نوع بشر واقعا به دنبال چیست ، مگر نه اینکه فرزندان خلف و نا خلف آدم قرار است چند صباحی در ...

روی موزاییکهای سنگ فرش پارک قدم می زدیم باهم ، پسر جان بازیش شده بود  یک در میان از رویشان رفتن ، قاعده دار کردن و الگو دادن به موزاییکها ... درست مانند از بچگی تا بزرگی من ! درگیریم با موزاییکهای خیابان و خشتهای قالی . ضبط کردن بعضی حرفها یا صحنه های خیلی معمولی و به ظاهر کم اهمیت  ، تحسین و گاهی گلایه کردن از همان حرفها ، حتی اگر مربوط به ماهها پیش باشد ! عاشق قصه گفتن و قصه شنیدن  بودن را نیز !  عشق داشتن حریم خصوصی برای خودش  را هم ، آرام بودن و به قول بابا سیاست و منطقش را هم ،درست شبیه کودکیهای من ! عاشق حرکت دادن ماشینها در آب ِجاری در خیابان و بعد رد زدنِ چرخهای خیس روی آسفالت...

ماهی یک بار پنجشنبه ها با کیامهر قرار خرید کتاب داریم .آخرین باری که برای خرید رفتیم کتاب "بارباپاپا " را خریدیم . همان سریال بامزه دوست داشتنی" بارباپاپا عوض میشه "دهه شصت که از کانال 2 پخش میشد  حالا بصورت کتاب چاپ شده . چه حس ناب نوستالژیکی داشتم وقتی چشمم به کتاب افتاد .احساس کردم برای چند دقیقه  قدم کوتاه شد با موهای  دم اسبی قهوه ای روشن و پیراهن چیت گل قرمز چین دار مامان دوز کتاب را ورق می زنم . از همه بیشتر باربا براوو را یادم بود و کارهای بامزه ای که به ذهنش می رسید . البته در کتاب اسم بچه ها تغییر داده شده .همچنین دوستانشون فرانسوا و سیندی شده اند فرانسوا و کلودین . با صدای" بخر دیگه مامان...

ما خیلی خوبیم که آرژانتین را کلافه کردیم و پیش بینیها را نقش بر آب ! ما خیلی خوبیم که والیبال ایتالیا را بردیم زیر یک ؟ بزرگ ! ما خیلی خوبیم ، همیشه خووب بودیم و حماسه آفریدیم به قول خیلیها ، فقط کمی غیر قابل پیش بینی هستیم که اتفاقا لطفش هم به همینه ! پسرکمان با تیاناز جان ما را در هیجانات بازی ایران و آرژانتین حرفه ای همراهی کردند .بستنی سووتی که کاربردی فراتر از یک بستنی دارد در نقش یک شیپور برای کیامهر به قول خودش دودورودودور کرد . حوصله تیاناز که سریعتر از کیامهر سر میرفت به ذهنم رسید پرچم نقاشی کنند برای شادی بعد از بازی که احتمالش را داده بودم ، با پاستل دو پرچم کشیدند در نوع خود بی نظیر و با من و همسر بالا و پایین پریدند ...

در هفت ، هشت ماه گذشته تعداد عکسهای نرمال و قابل ارائه پسر جانمان به تعداد انگشتان دست هم          نمی رسد ! نه اینکه ما نخواستیم ! نشد . اجازه نداریم ! اگر هم عکسی بی هوا گرفته شود ناراحت می شوند! اغلب فرار می کنند و اگر هم فرار نکنند یا پشت به دوربین می شوند یا با دست جلوی صورتشان را می گیرند تنها توضیحی که در خصوص کارشان دارند هم این است : فلش چشمم را اذیت می کنه!!! حتی اگر بی فلش هم عکس بگیریم ! یاد کردیم از نوزادی شان که اختیارش را تمام تر داشتیم . هر روز یا هر سه چهار روز 10 عکس تا 1 سالگی                    &...

پسرم از اخبار مهم این روزهای ما طوفان شدید در تهران بود که باعث ترس و دلهره زیادی در بین مردم شد متاسفانه کشته و زخمی و خسارت هم داشت . پیش بینی هم نشده بود . اتفاقا در روزهای گذشته ، بادهای شدید و ناگهانی پارک گردیهای ما را هم دچار مشکل می کرد  .لباسهای شما را هم از روی رخت آویز برد و هر کدامش را یک همسایه بازگرداند امیدواریم نشانه حوادث دیگر نباشد . تب فوتبال هم داغ داغ است .جام جهانی 2014 دارد شروع می شود ایران هم که حضور دارد و بحث این روزهای دور هم جمع شدنها همین است . حتی قرار است من و بابا در پیش بینی بازیها که عمو بهمن حتی برایش سایت هم طراحی کرده  شرکت کنیم . بابا کمتر فوتبالی است از بقیه جوانهای فامیل !  اما عِ...